ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಪೂರ್ವಜರ ಆರಾಧನೆಯ ಆಧಾರವೆಂದರೆ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಗೌರವ. ಸತ್ತವರು ನಿರಂತರ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಆ ಮೂಲಕ ಜೀವಂತರ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಲು ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವನ್ನು ನೀಡಬಹುದು ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ.
ಪುರಾತನ ಹಿಂದೂ ಅಭ್ಯಾಸ ಪೂರ್ವಜರ ಆರಾಧನೆ ಹಿಂದೂಗಳು ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಆಚರಿಸುವ 15 ದಿನಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ 'ಪಿತ್ರಿ-ಪಕ್ಷ' ('ಪೂರ್ವಜರ ಹದಿನೈದು ದಿನಗಳು') ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪೂರ್ವಜರನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಆಶೀರ್ವಾದವನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಈ ಸ್ಮರಣೆಯ ಅವಧಿಯ ಮೂಲಕ, ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಹಿಂದೂಗಳು ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರು ನೀಡಿದ ಕೊಡುಗೆಗಳು ಮತ್ತು ತ್ಯಾಗಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತಾರೆ ಆದ್ದರಿಂದ ನಾವು ನಮ್ಮ ಇಂದಿನ ಜೀವನವನ್ನು ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಬದುಕಬಹುದು. ಅಲ್ಲದೆ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು, ಮೌಲ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರವರ್ಧಮಾನಕ್ಕೆ ತರಲು ಮತ್ತು ಉತ್ತಮ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಾಗಲು ಅವರು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ದೈವಿಕ ಪರಂಪರೆ. ಹಿಂದೂಗಳು ಅಗಲಿದ ಆತ್ಮಗಳ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕೋರುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಈಗ ಅಗಲಿದ ಆತ್ಮಗಳ ರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸಾಕಾರಗೊಂಡ ಆತ್ಮಗಳಿಗೆ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಶಾಂತತೆಯನ್ನು ನೀಡಲೆಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಇದು ವೈದಿಕ ಗ್ರಂಥಗಳ ಆಳವಾದ ಬೇರೂರಿರುವ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿದೆ, ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಜನಿಸಿದಾಗ ಅವನು/ಅವಳು ಮೂರು ಸಾಲಗಳೊಂದಿಗೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ದೇವರಿಗೆ ಅಥವಾ 'ದೇವ್-ರಿನ್' ಎಂಬ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಶಕ್ತಿಗೆ ಋಣ. ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, 'ಋಷಿ-ರಿನ್' ಎಂಬ ಸಂತರಿಗೆ ಋಣ ಮತ್ತು ಮೂರನೇ ಋಣವನ್ನು 'ಪಿಟ್ರಿ-ರಿನ್' ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇವುಗಳು ಒಬ್ಬರ ಜೀವನದ ಮೇಲಿನ ಸಾಲಗಳಾಗಿವೆ ಆದರೆ ಒಬ್ಬರು ಯೋಚಿಸುವಂತೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಎಂದು ಲೇಬಲ್ ಮಾಡಲಾಗಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬರ ಲೌಕಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಕಡೆಗಣಿಸುವ ಒಲವು ಹೊಂದಿರುವ ಒಬ್ಬರ ಕರ್ತವ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳ ಅರಿವನ್ನು ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳು ಹುಟ್ಟುಹಾಕುವ ಒಂದು ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ.
ಒಬ್ಬರ ತಂದೆ-ತಾಯಿ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವಜರ ಕಡೆಗೆ 'ಪಿಟ್ರಿ-ರಿನ್' ಎಂಬ ಸಾಲವನ್ನು ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಅವನ / ಅವಳ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪಾವತಿಸಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಜೀವನ, ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದ ಹೆಸರು ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಪರಂಪರೆ ಸೇರಿದಂತೆ ನಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವವು ನಮ್ಮ ಪೋಷಕರು ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರು ನಮಗೆ ನೀಡಿದ ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು ಬಲವಾದ ನಂಬಿಕೆ. ಪೋಷಕರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬೆಳೆಸುವಾಗ ಅವರಿಗೆ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ - ಅವರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ನೀಡುವುದು, ಅವರಿಗೆ ಆಹಾರ ನೀಡುವುದು, ಅವರಿಗೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯವಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಸೌಕರ್ಯಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವುದು - ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿಯರು ಪೋಷಕರಿಗೆ ಅದೇ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ, ನಂತರ ಪೋಷಕರು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಒದಗಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದರು. ಆದ್ದರಿಂದ, ನಾವು ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿಯರಿಗೆ ಅವರ ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಋಣಿಯಾಗಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ಹೀಗೆ.
ಈ ಋಣವನ್ನು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬರ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಕೀರ್ತಿ ಮತ್ತು ಕೀರ್ತಿಯನ್ನು ತರುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬರ ಪೂರ್ವಜರಿಗೆ ಮರುಪಾವತಿ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರು ತೀರಿಹೋದ ನಂತರವೂ ನಮ್ಮನ್ನು ಅಗಲಿದ ಆತ್ಮಗಳೆಂದು ನಮ್ಮ ಯೋಗಕ್ಷೇಮಕ್ಕಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಯಾವುದೇ ನಿರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಒಬ್ಬರು ಅವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ದಾನ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಬಹುದು ಮತ್ತು ಅವರಿಂದ ನಾವು ಯಾರಾಗಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಅವರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.
ಈ ಹದಿನೈದು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಜನರು ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಸಣ್ಣ ತ್ಯಾಗಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಹಸಿದವರಿಗೆ ಆಹಾರವನ್ನು ದಾನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ದುಃಖವನ್ನು ನಿವಾರಿಸಲು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ, ಅಗತ್ಯವಿರುವವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಪರಿಸರವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಏನಾದರೂ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ಸಮುದಾಯ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯವನ್ನು ವಿನಿಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ಪೂರ್ವಜರ ಆರಾಧನೆಯ ಈ ಕ್ರಿಯೆಯು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಂಬಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಆಧಾರಿತವಾಗಿದೆ (ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ 'ಶ್ರಾದ್ಧ'ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ) ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಂಪರ್ಕ ಮತ್ತು ಕೇವಲ ಹಿಂದೂ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ಮೀರಿದೆ.
ವಾರ್ಷಿಕ ಪೂರ್ವಜರ ಆರಾಧನೆಯನ್ನು 'ಶ್ರಾಧ್' ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದ ವಂಶಾವಳಿಯ ಹೆಮ್ಮೆಯನ್ನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು, ಅಂಗೀಕರಿಸಲು ಮತ್ತು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು. ಮತ್ತು ಪೂರ್ವಜರು ಈಗ ನಿಧನರಾಗಿದ್ದರೆ, ಮಗ ಅಥವಾ ಸಂತತಿಯಿಂದ 'ಪಿಂಡ್' ಅಥವಾ ನೈವೇದ್ಯಗಳನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಬೇಕು, ಮರಣ ಹೊಂದಿದವರ ಆತ್ಮವು ಮೋಕ್ಷವನ್ನು (ಅಥವಾ ಮೋಕ್ಷ) ಪಡೆಯಲು ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಯಿಂದ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯಲಿ ಎಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ. ಇದನ್ನು ಬಿಹಾರದ ಗಯಾದಲ್ಲಿ ಫಲ್ಗು ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಪೂರ್ವಜರ ಆರಾಧನೆಯ ವಾರ್ಷಿಕ 15-ದಿನದ ಅವಧಿಯು ನಮ್ಮ ವಂಶಾವಳಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಅದರ ಕಡೆಗೆ ನಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸುತ್ತದೆ. ಕಲಿತ ತತ್ತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳು ನಮ್ಮ ಆಂತರಿಕ ಮತ್ತು ಬಾಹ್ಯ ಪ್ರಪಂಚಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಅನುಭವಿಸುವ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮತ್ತು ಆತಂಕದ ಸ್ಥಿತಿಯು ಪೂರ್ವಜರೊಂದಿಗಿನ ಕುಂಟುತ್ತಿರುವ ಸಂಬಂಧದಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ಬೇರೂರಿದೆ ಎಂದು ನಂಬುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗಾಗಿ, ಆರಾಧನೆಯು ಅವರನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವರು ನಮಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ, ರಕ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹವನ್ನು ನೀಡುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಅನುಭವವು ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೆ ಹೆಚ್ಚು ತಿಳಿದಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಸಹ ಅವರ ಸ್ಮರಣೆಯನ್ನು ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕವಾಗಿ ಮರುಸಂಪರ್ಕಿಸಲು ಅವಕಾಶವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಸಂಪರ್ಕವು ಬಲವಾಗಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತಿರಬಹುದು ಮತ್ತು ಭೌತಿಕ ಅಸ್ತಿತ್ವದಿಂದ ಸೀಮಿತವಾಗಿರದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ರಕ್ಷಿಸುವಲ್ಲಿ ಅವರ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಾವು ಅನುಭವಿಸಬಹುದು.
***
